Το άρθρο, το ερέθισμα θα έλεγα, μας έρχεται, από πού αλλού, από τις ΗΠΑ.

Είναι γνωστό ότι στη χώρα αυτή των παραδόξων, όπου οι  Θεσμικοί παράγοντες  βομβαρδίζουν συνεχώς με οδηγίες τους Παιδιάτρους για τον εμβολιασμό, ενώ σημαντικό ποσοστό από τους αποδέκτες αυτών των οδηγιών δεν τις εφαρμόζει. Το ποσοστό αυτών των Παιδιάτρων αγγίζει περίπου  το 15% για άρνηση σύστασης για εμβολιασμό και έως και 30% για μερική σύσταση, εκφράζοντας οι  κάποιες αμφιβολίες, που οι περισσότερες αν όχι όλες, στερούνται  σοβαρότητας γιατί είναι επιστημονικά μη τεκμηριωμένες.

Είναι ευνόητο, ότι ως εκ τούτου και οι γονείς σε ένα σημαντικό ποσοστό, αρνούνται τον εμβολιασμό.

Το άρθρο από μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επίσημο όργανο της Αμερ. Ακαδ. Παιδιατρικής, το PEDIDIATRICS, επιβεβαιώνει την άποψη ότι το κακό ξεκινάει κατά βάση από τους Παιδιάτρους οι οποίοι διαχειρίζονται με λανθασμένο τρόπο τους γονείς και πολύ συχνά τους πανικοβάλουν αντί να τους ηρεμήσουν, ιδιαίτερα αυτούς που ζητούν κάποια ευκαιρία να αρνηθούν τον εμβολιασμό.

Μερικές φορές, ακόμη και η πολύ κουβέντα που ξεκινάει από εμάς, τους δημιουργεί μία αμφιβολία σχετικά με τη θετική απόφασή τους, γιατί αρχίζουν να υποψιάζονται μήπως και εμείς δεν είμαστε βέβαιοι για την ασφάλεια του εμβολιασμού.  Αν οπωσδήποτε θέλουμε να κάνουμε μία συζήτηση μαζί τους, η συζήτηση αυτή δεν αρχίζει από τις τυχόν τοπικές αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης, ούτε από την πιθανότητα εμφάνισης πυρετού άμεσα(τέτρα, πέντα , έξα-δύναμα, πνευμονιοκόκκου)ή σε δύο τρεις μέρες(ιλαράς) ή από το 1\1000 που μπορεί να εμφανίσουν εξάνθημα σε 15 μέρες( ανεμεβλογιάς), που στο κάτω-κάτω, όλα είναι πολύ μικρής σημασίας σε σχέση με το όφελος που αποκομίζει το παιδί. Αν λοιπόν θέλουμε οπωσδήποτε να συζητήσουμε μαζί τους και να τους προσφέρουμε μια σοβαρή πληροφορία, αυτή θα είναι  το όφελος που προκύπτει για τον εμβολιαζόμενο.

Πρέπει όλοι, γιατροί και γονείς να βάλουμε βαθειά μέσα μας, ότι τα εμβόλια αποτελούν την μεγαλύτερη και αδιαφιλονίκητη πρόοδο της Ιατρικής Επιστήμης.

Στη χώρα μας ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται μία τάση μίμησης αυτής της καταστροφικής συμπεριφοράς από μέρους των γονέων, όπου όμως, όπως φαίνεται και εμείς οι Παιδίατροι ενδίδουμε χωρίς πάντοτε σοβαρή αντίσταση και επιχειρηματολογία για το τραγικό  λάθος σε βάρος της υγείας των παιδιών, με αποτέλεσμα έμμεσα να τροφοδοτούμε την τάση.

Η λύση που προτείνουν κάποιοι συνάδελφοι «δεν εμβολιάζεσαι, δεν αναλαμβάνω την ευθύνη της προάσπισης της υγείας του παιδιού», δεν είναι σωστή. Πρέπει να πεισθούν οι γονείς ότι η πλάστιγγα γέρνει τόσο πολύ υπέρ του εμβολιασμού, που δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για διερεύνηση από μέρους τους με στόχο τη λήψη απόφασης.  Πρέπει ο Παιδιατρικός κόσμος να υποστηρίξει με σθένος τον εμβολιασμό γιατί το δίκαιο είναι με το μέρος του, απλά κάποιοι γονείς αρνούνται να το αντιληφθούν. Αν οι νεώτεροι συνάδελφοι είχαν δει επιδημίες Ιλαράς και Κοκκύτη, καθώς και απώλειες παιδιών ή παιδιά με νευρολογικά προβλήματα και είχαν βιώσει νεογνά με συγγενείς ανωμαλίες από Συγγενή Ερυθρά που τώρα την διαβάζουν μόνο για τις εξετάσεις της ειδικότητας, θα υποστήριζαν με περισσότερο σθένος τους εμβολιασμούς

Αν αυτοί οι γονείς επιθυμούν μια σε βάθος και σοβαρή ενημέρωση, να την κάνουν διά μέσου των επίσημων  Παιδιατρικών ενώσεων και των ιστοσελίδων τους και όχι από κουβέντα με μητέρες μέσω του FB ή των blogs. Αν η ενημέρωση είναι σοβαρή, θα αντιληφθούν και αυτοί ότι τα θέματα  της υγείας των παιδιών είναι πολύ σημαντικά και πρέπει να αντιμετωπίζονται με  αντίστοιχη σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Δεν πρόκειται για μόδα, πρόκειται για υποχρέωση, πρόκειται για ΠΡΕΠΕΙ!

Με την ευκαιρία,  θα αναφερθώ και σε κάποιο άλλο θέμα που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό και αυτό είναι αποτέλεσμα της ολοένα επιδεινούμενης οικονομικής κρίσης.

Η επικοινωνία με το γιατρό σε περίπτωση ασθένειας του παιδιού γίνεται τελευταία με κάποια καθυστέρηση, καθώς επίσης επιστρατεύονται χίλια γιατροσόφια για την αντιμετώπιση. Στην περίπτωση αυτή και επειδή σέβομαι τις συνθήκες του κάθε σπιτιού, θα ήθελα να συστήσω στους συναδέλφους μου το μέγιστο της κατανόησης και της αλληλεγγύης, κάτι που νομίζω ότι ήδη συμβαίνει.

Στους γονείς, να θέτουν το πρόβλημα στο γιατρό τους και να μην τον παρακάμπτουν, να μην ζητούν φάρμακα από τους Φαρμακοποιούς και οι φαρμακοποιοί να μην χορηγούν φάρμακα σε παιδιά,  πλην αντιπυρετικών. Η χορήγηση ενός αντιβιοτικού κατ’αυτό τον τρόπο μπορεί να έχει ολέθριο και καταστροφικό αποτέλεσμα  και μερικές φορές αποτέλεσμα χωρίς επιστροφή. Αυτή η τελευταία αναφορά οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι κάποιος γονιός με τη χορήγηση ενός αντιβιοτικού περιβάλλεται με ένα ψευδές αίσθημα ασφάλειας, που μπορεί να καθυστερήσει την όποια επικοινωνία  με τον Παίδιατρο.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ! Η υγεία των παιδιών είναι πολύ σημαντική για να αντιμετωπίζεται χωρίς σοβαρότητα και αυτό αφορά τους πάντες, Κράτος, Γονείς , Γιατρούς.

Πρέπει ο Παιδιατρικός κόσμος να υποστηρίξει με σθένος τον εμβολιασμό γιατί το δίκαιο είναι με το μέρος του, απλά κάποιοι γονείς αρνούνται να το αντιληφθούν…