Ο ρόλος της Επιστήμης στην αντιμετώπιση των σημαντικότερων σύγχρονων προβλημάτων

Γράφει ο Παναγιώτης Σπυρίδης

Αναπλ. Καθηγητής Παιδιατρικής

Παναγιώτης Σπυρίδης

Διαβάστηκε 6,645 φορές

“Τα ηθικά εφόδια του επιστήμονα που θα του επιτρέψουν να υπηρετήσει αυτό το στόχο”

Το ρόλο της επιστήμης στη επίλυση των προβλημάτων του σύγχρονου ανθρώπου, διαπραγματεύθηκαν οι υποψήφιοι για την εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, ως θέμα της έκθεσης, κατά τη φετινή χρονιά.

Η Ιατρική Επιστήμη, με τη βοήθεια και άλλων επιστημών και κυρίως αυτών που αναφέρονται στην τεχνολογία, έκανε ίσως τα μεγαλύτερα, αλλά και τα επωφελέστερα βήματα προόδου.

Η σημαντικότερη εξέλιξη, αν μετρηθεί με τη σωτηρία ανθρώπινων ζωών, είναι η ενεργητική ανοσοποίηση (εμβολιασμοί), που απάλλαξε την ανθρωπότητα από εξοντωτικές επιδημίες οφειλόμενες σε λοιμώδη νοσήματα.

Το ευεργέτημα αυτό το εκμεταλεύτηκε σχεδόν το σύνολο της ανθρωπότητας, οι αναπτυγμένης και οι υπό ανάπτυξη χώρες – με τη συνδρομή του ΠΟΥ και της UNICEF, οι τελευταίες, πλην ωρισμένων μεμονωμένων γονέων, που έχουν παρασυρθεί από τσαρλατάνους και μάγους, που τους κατηύθυναν προς τη διαφορετικότητα. Εκμεταλεύθηκαν την υπέρμετρη αγάπη ωρισμένων γονέων προς τα παιδιά τους, σε συνδυασμό και με μία έμφυτη ανασφάλεια που έχουν ωρισμένοι εξ αυτών και τους τροφοδότησαν με πληθώρα, πλαστών, ψεύτικων, μη αποδεδειγμένων επιστημονικά και συνεπώς αστήρικτων στοιχείων, εναντίων των εμβολίων και των εμβολιασμών γενικότερα.

Οι γονείς αυτοί σε ότι αφορά τα παιδιά τους, που είναι ότι σημαντικότερο έχουν στον κόσμο, δυστυχώς δεν αντελήφθηκαν και δεν έκαναν χρήση της προόδου της επιστήμης, όπως αναφέρει ο τίτλος του μικρού αυτού κειμένου, παρμένος από το θέμα της έκθεσης των Πανελληνίων εξετάσεων.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, γιατί θα υποχρεωθώ να ξαναπώ πράγματα που έχουν λεχθεί και έχουν κατατεθεί σε γραπτά κείμενα άπειρες φορές και δεν νομίζω ότι έχει αξία μια επανάληψη, διότι: Οι έχοντες αμφιβολίες σχετικά με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, που δεν εμβολίασαν ακόμη τα παιδιά τους, θα αυξήσουν τις ενοχές τους, οι δε αρνητές είναι ακλόνητα τοποθετημένοι στην άρνηση και προσπαθούν να στρατολογήσουν και άλλους, ώστε αν κάτι συμβεί στο παιδί τους, που το απεύχομαι, να έχουν να πουν ότι δεν είναι μόνοι τους, αλλά είναι και άλλοι.

Ένα μόνο θα προσθέσω και κλείνω αυτό το μικρό σχόλιο:

Αν δεν υπολογίζεις τη ζωή του παιδιού σου, δείξε λίγη ανθρωπιά και προστάτευσε, αλλάζοντας άποψη, τον μεγάλο αριθμό των παιδιών που κάποιο άλλο, συνήθως κακό νόσημα ή κάποια θεραπεία που βλάπτει το ανοσοποιητικό, δεν επέτρεψε να κερδίσουν το αγαθό της ενεργητικής ανοσοποίησης!

Σε ότι αφορά στην ηθική των επιστημόνων– και αναφέρομαι σε όσους τελείωσαν την Ιατρική σχολή-, είναι ανήθικο να καταπατάς τον όρκο σου προς τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα, να ασχολείσαι με εναλλακτικές θεραπείες και να μην μπορείς να αντιληφθείς ότι αυτές είναι καταστροφικές.

Στην Ιατρική σχολή που σπούδασες δεν διδάχθηκες τέτοια συμπεριφορά και δεν εφαρμόζεις αυτά που έμαθες. Τότε γιατί σπούδασες Ιατρική; Ξέρω γιατί! Διότι δεν υπάρχει καμιά ανωτάτη σχολή σε ολόκληρο τον πλανήτη, που να διδάσκει αυτά που κάνεις!

Καμία οργανωμένη κοινωνία δεν πρέπει να συνεχίσει να το ανέχεται αυτό.

Η λύση είναι μία. Για τους γιατρούς, αφαίρεση διπλώματος και για όλους , γιατρούς και μη, αφαίρεση της άδειας άσκησης αυτού του καταστροφικού επαγγέλματος.


Εικ.1:   …ένας “γιατρός” με “μοντέρνες” απόψεις


 

Εικ.2:   Eμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας (1935) το 1988 προσβλήθηκαν από παραλυτική πολιομυελίτιδα 350.000 άνθρωποι παγκοσμίως και το 2016 μόλις 37!


 

Εικ.3:    1956, ευλογιά, που σήμερα ανήκει στην ιστορία


Εικ.4:   1934 εμβόλιο κοκκύτη ολοκυτταρικό

δημοφιλη αρθρα

ειδατε προσφατα